kolendra

kolendra (język polski)

kolendra (1.1-2)

nasiona kolendry (1.1-2)

kolendra (1.3)

kolendra (1.4)

kolendra (1.5)

wymowa:

IPA: [kɔˈlɛ̃ndra], AS: [kolẽndra], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. Coriandrum L., rodzaj roślin z rodziny selerowatych, mających zastosowanie kulinarne; zob. też kolendra w Wikipedii

(1.2) bot. Coriandrum sativum L., gatunek rośliny jednorocznej z rodziny selerowatych; zob. też kolendra siewna w Wikipedii

(1.3) bot. uprawna roślina z gatunku kolendry (1.2)

(1.4) kulin. spoż. przyprawa z suszonych owoców lub liści kolendry (1.3)

(1.5) kulin. spoż. nać kolendry (1.3)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kolendra	kolendry
dopełniacz	kolendry	kolendr
celownik	kolendrze	kolendrom
biernik	kolendrę	kolendry
narzędnik	kolendrą	kolendrami
miejscownik	kolendrze	kolendrach
wołacz	kolendro	kolendry

przykłady:

(1.4) W potrawach gotowanych rozmaite rzeczy są podobne z postaci do pieprzu: rodzynki korynckie, jałowiec suszony, kolendra.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kolendrowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. coriandrum < gr. κορίανδρον (koríandron)

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) coriander
• arabski: (1.1) كزبرة ż (kuzbara)
• bułgarski: (1.1) кориандър m
• czeski: (1.1) koriandr m
• duński: (1.1) koriander w; (1.4) koriander w
• francuski: (1.1) coriandre ż
• hindi: (1.1) धनिया m (dhaniyā)
• hiszpański: (1.1) cilantro m
• islandzki: (1.1) kóríander
• łaciński: (1.1) coriandrum n
• niemiecki: (1.1) Koriander m
• nowogrecki: (1.1) κόλιανδρος m, κόλιαντρος m
• słowacki: (1.1) koriander m
• szwedzki: (1.1) koriander w
• tajski: (1.1) ต้นผักชี (dtôn pàk chee), ชี (chee)
• wietnamski: (1.1) rau mùi

źródła: