pawęża

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pawęża (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA[paˈvɛ̃w̃ʒa], AS[pavũ̯ža], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) st.pol. tarcza[1]
odmiana:
(1.1)[2]
przykłady:
(1.1) Pawęże były to długie tarcze opierane o ziemię, a uzbrojony był niemi pierwszy szereg piechoty, zasłaniający strzelców z kuszami[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) st.pol. forma oboczna paweża[4]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pawęż ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) wł. pavese[5] < Pavia
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: tarcza
źródła:
  1. Radosław Grześkowiak, Ewa Nawrocka, Bolesław Oleksowicz, Stanisław Rosiek, Między tekstami 2. Renesans. Barok. Oświecenie (echa współczesne), wyd. III, wyd. słowo / obraz terytoria, Gdańsk 2005, s. 18.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pawęża” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. Zygmunt Gloger, 1896, Słownik rzeczy starożytnych, s. 284, hasło: piechota polska.
  4. Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 21.
  5. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pawęża” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.