kapitalik
kapitalik (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) typogr. litera o kształcie majuskuły (wielkiej litery), mająca wysokość minuskuły (małej litery); zob. też kapitaliki w Wikipedii
- (1.2) pot. zdrobn. od: kapitał
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kapitalik kapitaliki dopełniacz kapitaliku kapitalików celownik kapitalikowi kapitalikom biernik kapitalik kapitaliki narzędnik kapitalikiem kapitalikami miejscownik kapitaliku kapitalikach wołacz kapitaliku kapitaliki
- przykłady:
- (1.1) Mamy dość tradycyjnych sposobów podkreślania drukowanych wypowiedzi: tekst możemy właśnie podkreślić, wytłuścić, pochylić, rozstrzelić, a w ostateczności napisać kapitalikami[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) small cap
- duński: (1.1) kapitælskrift w, kapitæler lm
- esperanto: (1.1) majuskleto
- galicyjski: (1.1) versaleta ż
- szwedzki: (1.1) kapitäl n / w
- źródła:
- ↑ Kuba Tatarkiewicz, Felietony (Computerworld), Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Hasło „Kapitalik II” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.