falandyzacja
falandyzacja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌfalãndɨˈzaʦ̑ʲja], AS: [falãndyzacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) polit. publ. interpretowanie (w domyśle: prawa) zależnie od interesu interpretatora[1][2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik falandyzacja falandyzacje dopełniacz falandyzacji falandyzacji / przest. falandyzacyj[3] celownik falandyzacji falandyzacjom biernik falandyzację falandyzacje narzędnik falandyzacją falandyzacjami miejscownik falandyzacji falandyzacjach wołacz falandyzacjo falandyzacje
- przykłady:
- (1.1) Falandyzacja to pewna sztuka, a nie grube, prymitywne grzebanie w konstytucji[4].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) falandyzacja prawa / konstytucji / regulaminu • próba falandyzacji • mistrz falandyzacji
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od nazwiska Lecha Falandysza[1]
- uwagi:
- (1.1) zwykle występuje w związku wyrazowym falandyzacja prawa
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „falandyzacja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Hasło „falandyzacja” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „falandyzacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Ewa Milewicz, Gazeta Wyborcza, 1994-12-17, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
