PJM
PJM (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- ‹pe-jot-em›, IPA: [pɛ‿jɔt‿ˈɛ̃m], AS: [pe‿i ̯ot‿ẽm], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. na ost.
- znaczenia:
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) = jęz. polski język migowy; zob. też polski język migowy w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik PJM PJM-y dopełniacz PJM-u PJM-ów celownik PJM-owi PJM-om biernik PJM PJM-y narzędnik PJM-em PJM-ami miejscownik PJM-ie PJM-ach wołacz PJM-ie PJM-y
- przykłady:
- (1.1) PJM ma gramatykę bardziej zbliżoną do chińskiego niż polskiego; posiada tak jak chiński klasyfikatory, niespotykane w językach indoeuropejskich.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) NJM
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) nie mylić z SJM (system językowo-migowy), będącym inną formą zapisu (subkodem) języka polskiego
- (1.1) zobacz też: Słownik polskiego języka migowego na Wikisłowniku
- tłumaczenia:
- źródła: