zuchwały

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zuchwały (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[zuxˈfawɨ], AS[zuχfau̯y], zjawiska fonetyczne: post. utr. dźw.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) o nadmiernej pewności siebie, lekceważący innych
(1.2) skłonny do podejmowania ryzyka, odważny
(1.3) śmiały pod względem obyczajowym
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Maciek jest wyjątkowo zuchwały, bardzo często uważa się za lepszego od innych i traktuje ludzi z pogardą.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) arogancki, bezczelny, bezwstydny, buńczuczny, butny, impertynencki, wyzywający, zaczepny, zadufany; pot. hucpiarski, tupeciarski
(1.2) awanturniczy, brawurowy, chojracki, karkołomny, kawaleryjski, kozacki, mołojecki, odważny, ryzykancki, ryzykowny, śmiały, zawadiacki; pot. wariacki
(1.3) bezwstydny, nieprzyzwoity, nieskromny, odważny, śmiały, wyuzdany, wyzywający; przest. bezecny, nieobyczajny, nieprzystojny, wszeteczny
antonimy:
(1.1) zob. skromny
(1.2) zob. ostrożny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zuchwałość ż, zuchwalec m, zuchwalstwo n
przysł. zuchwale
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: