bezwstydny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bezwstydny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[bɛsˈfstɨdnɨ], AS[besfstydny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który nie odczuwa wstydu; bez skrupułów
(1.2) taki, który świadczy o braku skromności
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Podchodziliście do śmierci w sposób bezwstydny, zafałszowany i obłudny![1]
(1.2) Ależ Edmundzie, ty tłum w sobie bezwstydną żądzę ku mnie!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) arogancki, bezczelny, buńczuczny, butny, impertynencki, wyzywający, zaczepny, zadufany, zuchwały; pot. hucpiarski, tupeciarski
(1.2) nieprzyzwoity, nieskromny, odważny, śmiały, wyuzdany, wyzywający, zuchwały; przest. bezecny, nieobyczajny, nieprzystojny, wszeteczny
antonimy:
(1.1) skromny
(1.2) wstydliwy, przyzwoity
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bezwstyd m, bezwstydność ż, bezwstydnik m, bezwstydnica ż
przysł. bezwstydnie
czas. zawstydzić
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Włodzimierz Kowalewski, Bóg zapłacz!, 2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.