kozacki

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kozacki (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[kɔˈzaʦ̑ʲci], AS[kozacʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odnoszący się do Kozaków (ludności ruskiej/ukraińskiej)
(1.2) odnoszący się do kozaków (oddziałów wojskowych)
(1.3) pot. odważny
(1.4) pot. niewiarygodnie szybki i zwinny
(1.5) pot. bardzo wysoki
(1.6) pot. wyśmienity, rewelacyjny
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
(1.1) Ludność kozacka zamieszkiwała stepy położone na południe od księstw ruskich,
(1.2) Kozacka jazda była wykorzystywana głównie na kresach, w walce z Tatarami iKozakami.
(1.3) To był kozacki skok maluchem.
(1.4) Ależ on ma kozackie ruchy!
(1.5) Ta gra ma kozacki poziom trudności.
(1.6) Ten numer był kozacki, stary!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Kozak m, kozak m, kozaczyzna ż
przysł. kozacko
związki frazeologiczne:
etymologia:
kozak
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
(1.3-6) Hasło „kozacki” w: Bartek Chaciński, Wyczesany słownik najmłodszej polszczyzny, Znak, Kraków 2005, ISBN 83-240-0544-7.