warszawskość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

warszawskość (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co warszawskie, typowe dla Warszawy lub jej mieszkańców
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Na warszawskość dzieła Prusa nie można patrzeć, jak to się niekiedy robi, z punktu widzenia opisu regionu.[1]
(1.1) Adaptacja miała na celu przetłumaczyć wiedeńskość sztuki na warszawskość. Tylko że o warszawskość Hemarowską można by się i trzeba posprzeczać[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) niewarszawskość
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Warszawa ż, warszawiak mos, warszawianka ż
przym. warszawski
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. warszawski + -ość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. „Twórczość”, t. 16, wyd. 1-4, RSW „Prasa-Książa-Ruch”, Warszawa 1960, s. 70
  2. Eleonora Udalska, Małgorzata Pogłódek (red.) Krytycy teatralni XX wieku. Postawy i światopoglądy, Wiedza o Kulturze, 1992, ISBN 8370440002, s. 150