miara

miara (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈmʲjara], AS: [mʹi ̯ara], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rozmiar

(1.2) wielkość lub podziałka służąca do porównania lub pomiaru

(1.3) metoda szacowania lub pomiaru

(1.4) przyrząd pomiarowy, szczególnie długości

(1.5) odmierzona ilość

(1.6) kryterium, wyznacznik, źródło sądów

(1.7) daw. umiar; st.pol. miarą → w miarę

(1.8) mat. rodzaj funkcji umożliwiający wyznaczanie „rozmiaru” zbioru, np. długość, pole, objętość; zob. też miara (matematyka) w Wikipedii

(1.9) muz. metrum

(1.10) daw. gw. (Poznań) pobór do wojska

odmiana:

(1.1-10)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	miara	miary
dopełniacz	miary	miar
celownik	mierze	miarom
biernik	miarę	miary
narzędnik	miarą	miarami
miejscownik	mierze	miarach
wołacz	miaro	miary

przykłady:

(1.1) Krawiec bierze miarę.

(1.2) Centymetr krawiecki z zaznaczoną miarą.

(1.3) Czy miarą tragedii jest liczba ofiar?

(1.4) Krawiec mierzy miarą.

(1.5) Dostał niezłą miarę batów.

(1.6) Człowiek jest miarą wszechrzeczy.

(1.7) Przysłowie to stare: we wszystkim miej miarę.

(1.8) Długość, pole powierzchni, i objętość, to szczególne przypadki miar.

(1.9) Miara trzy czwarte

składnia:

kolokacje:

(1.5) miara czasu / płótna / wierszowa

(1.6) miara sprawiedliwości / rzeczy / wartości

synonimy:

(1.1) wielkość

(1.4) kraw. metr

(1.5) porcja, racja, miarka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. miernik mrz, mierzarka ż, mierzalność ż, mierzenie n, zmierzenie n

zdrobn. miarka ż

czas. przymierzać, mierzyć ndk., zmierzyć dk.

przym. mierzalny, miarowy

przysł. miarowo

związki frazeologiczne:

jednostka miary • bez miary • nad miarę • odpłacić równą miarą / odpłacić tą samą miarą • przebrać miarę / przekroczyć miarę • szyty na miarę • w miarę • brać miarę / wziąć miarę • zachować miarę • żadną miarą

przysłowia: apetyt rośnie w miarę jedzenia • co miara, to wiara • dwie miary, dwie wiary – jeden chodzi w mierze, drugi suknią dzierze • lepsza miara niż wiara • miara nie wiara, często ludzi wadzi • sól a miara, rzeczom mistrz • wszystko dobre, kiedy w miarę

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.10) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pobór

• angielski: (1.1) measure; (1.3) measure; (1.5) measure; (1.8) measure
• arabski: (1.5) مقدار m (miqdār)
• esperanto: (1.1) mezuro; (1.2) mezuro; (1.3) mezuro; (1.4) mezurilo; (1.5) mezuro; (1.6) mezuro; (1.8) mezuro; (1.9) mezuro
• hebrajski: (1.1) מידה; (1.2) מידה; (1.5) מידה; (1.6) מידה; (1.8) מידה
• jidysz: (1.1) מאָס ż (mos)
• łaciński: (1.1) mensura
• niemiecki: (1.1) Maß n
• rosyjski: (1.1) мера; (1.2) мера; (1.5) мера; (1.6) мера; (1.8) мера
• tuvalu: (1.4) fua
• tybetański: (1.1) ཚོད
• ukraiński: (1.1) міра ż
• wilamowski: (1.1) mȫs n, möss n, möös m
• włoski: (1.1) misura ż, metro m

źródła:

miara (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [mi.ˈa.ɾa] lub [ˈmja.ɾa]

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 1. os. lp (yo) czasu przeszłego prostego (I) (pretérito imperfecto) trybu łączącego (subjuntivo) od miar

(1.2) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu przeszłego prostego (I) (pretérito imperfecto) trybu łączącego (subjuntivo) od miar

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

miara (język portugalski)

wymowa:

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 3. os. lp czasu zaprzeszłego złożonego trybu oznajmującego (pretérito mais-que-perfeito composto do indicativo) czasownika miar

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: