miara

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

miara (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈmʲjara], AS[mʹi ̯ara], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rozmiar
(1.2) wielkość lub podziałka służąca do porównania lub pomiaru
(1.3) metoda szacowania lub pomiaru
(1.4) przyrząd pomiarowy, szczególnie długości
(1.5) odmierzona ilość
(1.6) kryterium, wyznacznik, źródło sądów
(1.7) daw. umiar; st.pol. miarąw miarę
(1.8) mat. rodzaj funkcji umożliwiający wyznaczanierozmiaruzbioru, np. długość, pole, objętość; zob. też miara (matematyka) w Wikipedii
(1.9) muz. metrum
(1.10) daw. gw. (Poznań) pobór do wojska[1]
odmiana:
(1.1-10)
przykłady:
(1.1) Krawiec bierze miarę.
(1.2) Centymetr krawiecki z zaznaczoną miarą.
(1.3) Czy miarą tragedii jest liczba ofiar?
(1.4) Krawiec mierzy miarą.
(1.5) Dostał niezłą miarę batów.
(1.6) Człowiek jest miarą wszechrzeczy[2].
(1.7) Przysłowie to stare: we wszystkim miej miarę.
(1.8) Długość, pole powierzchni, i objętość, to szczególne przypadki miar.
(1.9) Miara trzy czwarte
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wielkość
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. miernik mrz, mierzarka ż, mierzalność ż, mierzenie n, zmierzenie n
zdrobn. miarka ż
czas. przymierzać, mierzyć ndk., zmierzyć dk.
przym. mierzalny, miarowy
przysł. miarowo
związki frazeologiczne:
przebrać miarę / przekroczyć miaręszyty na miaręw miaręwziąć miaręprzysłowie apetyt rośnie w miarę jedzenia
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.10) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pobór
źródła:
  1. Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 254.
  2. Protagoras, zob. też Człowiek jest miarą wszechrzeczy w Wikipedii

miara (język hiszpański)[edytuj]

wymowa:
IPA[mi.ˈa.ɾa] lub [ˈmja.ɾa]
znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 1. os. lp (yo) czasu przeszłego prostego (I) (pretérito imperfecto) trybu łączącego (subjuntivo) od miar
(1.2) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu przeszłego prostego (I) (pretérito imperfecto) trybu łączącego (subjuntivo) od miar
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

miara (język portugalski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 3. os. lp czasu zaprzeszłego złożonego trybu oznajmującego (pretérito mais-que-perfeito composto do indicativo) czasownika miar
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: