młodzik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

młodzik (język polski)[edytuj]

młodzik (1.1)
młodziki (1.2)
młodzik (2.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. gołowąs, chłopak[1][2]
(1.2) sport. zawodnik młodszy niż junior[1][2]

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) zool. młode zwierzę[1][2]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(3.1) przen. gw. księżyc w nowiu[1]
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
(3.1) blm,
przykłady:
(1.1) Przed sklepem stało dwóch młodzików z rowerami i wędkami.
(1.2) Trener nie weźmie Bartka na zgrupowanie młodzików do Ustronia.
(2.1) Podgryzając tatę lwa i mamę lwicę, młodziki w chorzowskim zoo przygotowują się do dorosłego życia.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) młodzieniec, młodzieniaszek, wyrostek, chłopak, nastolatek, gołowąs, gołobrody
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) mężczyzna
(1.2) zawodnik
(2.1) zwierzę
(3.1) księżyc
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. młodzi mos, młodzizna ż, młody mos, młodzieniec mos
forma żeńska młodziczka ż
przym. młody, młodziuchny, młodziusieńki, młodziuteńki, młodziutki
przysł. młodo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. młody
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: młodzieniec
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „młodzik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 2,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „młodzik” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.