latarnik

latarnik (język polski)

latarnik (1.2)

latarnik (2.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mors. osoba, która nadzoruje pracę latarni morskiej

(1.2) hist. osoba, która zapala i gasi latarnie uliczne

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) ent. Fulgora lanternaria Linnaeus, neotropikalny pluskwiak z podrzędu fulgorokształtnych

(2.2) ent. książk. świecący, latający nocą owad

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	latarnik	latarnicy
dopełniacz	latarnika	latarników
celownik	latarnikowi	latarnikom
biernik	latarnika	latarników
narzędnik	latarnikiem	latarnikami
miejscownik	latarniku	latarnikach
wołacz	latarniku	latarnicy

przykłady:

(2.2) Z rozlewów, które czyniła rzeka poniżej wodospadu, dochodziło niespokojne rechotanie żab i melancholijne kumkania ropuch, a podobne do wielkich błędnych gwiazd latarniki przelatywały z brzegu na brzeg między kępami bambusów i arumów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) latarnik surynamski

antonimy:

hiperonimy:

(2.1) owad

(2.2) owad

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. latarnia ż, latarka ż, latarenka ż, latarniarz mos, latarniowiec mrz

przym. latarniany, latarniowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. latarnia + -ik

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lighthouse keeper, lighthousekeeper, lightkeeper; (1.2) lamplighter
• bułgarski: (1.2) фенерджия m
• duński: (1.1) fyrpasser w, fyrmester w; (1.2) lygtemand w, lygtetænder w
• hiszpański: (1.1) farero ż, torrero m; (1.2) farolero m
• nowogrecki: (1.1) φαροφύλακας m; (1.2) άτομο n που ανάβει φανάρια
• węgierski: (1.2) lámpagyújtogató
• włoski: (1.1) fanalista m, guardiano del faro m; (1.2) lampionaio m

źródła: