błędny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

błędny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈbwɛ̃ndnɨ], AS[bu̯ndny], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zawierający błąd, niewłaściwy, niepoprawny
(1.2) nieprzytomny, zdezorientowany
(1.3) st.pol. zmienny
(1.4) st.pol. grzeszny
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mylisz się, twoje rozumowanie jest błędne.
(1.2) Patrzył na mnie błędnym wzrokiem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) błędna odpowiedź • błędne mniemanie/założenie • błędne obliczenia
(1.2) błędny wzrokpatrzeć błędnym wzrokiemchodzić jak błędny
synonimy:
(1.1) niepoprawny, niewłaściwy
antonimy:
(1.1) poprawny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. błąd m, błądzenie n, błędność ż
czas. błądzić ndk., pobłądzić dk.
przysł. błędnie
związki frazeologiczne:
chodzić jak błędna owcabłędne kołobłędny rycerz
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: