-ik

-ik (język polski)

wymowa:

IPA: [ik], AS: [ik]

​

znaczenia:

przyrostek

(1.1) …tworzący zdrobnienia rzeczowników rodzaju męskiego

(1.2) …tworzący nazwę osoby o jakichś cechach lub przypadłości

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	-ik	-iki / -icy / -ikowie
dopełniacz	-ika	-ików
celownik	-ikowi	-ikom
biernik	-ik / -ika	-iki / -ików
narzędnik	-ikiem	-ikami
miejscownik	-iku	-ikach
wołacz	-iku	-iki / -icy / -ikowie

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	-ik	-icy
dopełniacz	-ika	-ików
celownik	-ikowi	-ikom
biernik	-ika	-ików
narzędnik	-ikiem	-ikami
miejscownik	-iku	-ikach
wołacz	-iku	-icy
depr. M. i W. lm: (te) -iki

przykłady:

(1.1) balkon → balkonik, cmentarz → cmentarzyk, kosz → koszyk, pal → palik, samochód → samochodzik

(1.2) sangwinizm → sangwinik, paraliż → paralityk, gruźlica → gruźlik

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) -ek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *-ikъ

uwagi:

(1.1-2) Wariant „-ik” zmiękcza poprzedzającą spółgłoskę. Nie robi tego rzadszy wariant „-yk”.

(1.1-2) To, który wariant jest używany, zależy od wyrazu, przykładowo istnieją obok siebie formy „grosz” i ”grosik” oraz „kosz” i „koszyk”.

(1.1) Obecnie najbardziej produktywny przyrostek tworzący zdrobnienia, zdobywa przewagę nad synonimicznym „-ek”.

(1.1) Formy niektórych przypadków wyrazów utworzonych przy użyciu tego przyrostka zależą od konkretnego wyrazu.

(1.1) Formą biernika liczby pojedynczej jest zawsze „-ik” w wyrazach r. męskorzeczowego, „-ika” w wyrazach r. męskozwierzęcego i męskoosobowego.

(1.1) Formą mianownika i wołacza liczby mnogiej jest zawsze „-iki” w wyrazach r. męskorzeczowego i męskozwierzęcego. W wyrazach r. męskoosobowego taka forma jest formą deprecjatywną, formą standardową jest „-cy” lub „-ikowie”.

(1.1) Formą biernika liczby mnogiej jest „-ików” w wyrazach r. męskoosobowego, a w pozostałych – „-iki”.

zobacz słowa kończące się na „-ik”

tłumaczenia:

• jidysz: (1.1) ־יק (-ik)

źródła:

-ik (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

-iḱ

wymowa:

znaczenia:

przyrostek

(1.1) (częściowo) -ny, -ty – przyrostek słowotwórczy tworzący przymiotniki na podstawie rzeczowników i in.

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz słowa kończące się na „-ik”

źródła: