świecić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: święcić

świecić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈɕfʲjɛ̇ʨ̑iʨ̑], AS[śfʹi ̯ėćić], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.podw. art.i → j  ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) emitować, produkować światło
(1.2) pobudzać coś do świecenia
(1.3) daw. gw. więz. kłamać[1]

czasownik zwrotny świecić się

(2.1) to samo co (1.1)
(2.2) odbijać światło, lśnić
odmiana:
koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Na zewnątrz było szaro, słońce ledwo świeciło zza warstwy chmur.
(1.2) Przy schodzeniu do ciemnej piwnicy świecił przed siebie latarką, żeby nie potknąć się na schodach.
(2.1) Świeca świeci się już kilka godzin.
(2.2) Zobacz, jak mi się buty świecą.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) palić się
(1.3) trajlować[1]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. świecznik mrz/mzw, świecidełko n, świecenie, światło, światełko, świeca, świetlik, oświetlacz
czas. dk. poświecić, zaświecić, przeświecać
związki frazeologiczne:
świecić oczamiświecić przykłademświeć Panie nad jego dusząnie wszystko złoto, co się świecioczy komuś się świecą do czegośświecić bakę
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Słowniczek gwary więziennej, „Język Polski” nr 10/1913, s. 298.