dupeczka

dupeczka (język polski)

wymowa:

IPA: [duˈpɛʧ̑ka], AS: [dupečka] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. zdrobn. od: dupa

(1.2) pot. młoda, seksualnie atrakcyjna dziewczyna/kobieta

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dupeczka	dupeczki
dopełniacz	dupeczki	dupeczek
celownik	dupeczce	dupeczkom
biernik	dupeczkę	dupeczki
narzędnik	dupeczką	dupeczkami
miejscownik	dupeczce	dupeczkach
wołacz	dupeczko	dupeczki

przykłady:

(1.1) Dwadzieścia lat, 170 centymetrów wzrostu, para wspaniałych nóg i dupeczka – jak dla mnie – mistrzostwo świata. Miała lekki kompleks z powodu małych piersi, moim zdaniem jednak nic im nie brakowało.

(1.2) Udami natrafiła na podłokietnik kanapy. Wtedy jego palce musnęły bok jej szyi. – Do diabła, naprawdę niezła z ciebie dupeczka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dupa ż, dupka ż, dupcia ż, dupunia ż, dupeńka ż, zadupie n

przym. dupny

wykrz. dupa

czas. dupczyć

związki frazeologiczne:

etymologia:

zdrobn. od pol. dupa

uwagi:

tłumaczenia:

• ukraiński: (1.1) ду́почка ż; (1.2) ду́почка ż

źródła: