brakować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

brakować (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[braˈkɔvaʨ̑], AS[brakovać] ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zabraknąć, przest. zabrakować)

(1.1) być w zbyt małej ilości lub liczbie, nie wystarczać

czasownik przechodni niedokonany (dk. zabrakować)

(2.1) urz. kontrolować jakość towarów, wyrobów poprzez odrzucanie braków
(2.2) st.pol. wybierać, przebierać w czymś
(2.3) st.pol. pogardzać, odrzucać
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Brakuje mi moich ulubionych butów, które zostawiłem w domu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) wystarczać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1-2) rzecz. brak
(1.1) czas. braknąć dk.; zabraknąć dk.
(2.1) rzecz. brakowanie; czas. wybrakować dk.
związki frazeologiczne:
dziada z babą brakuje
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: