kąt

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: Katkatkat.kattkåt

kąt (język polski)[edytuj]

kąt (1.1)
kąt (1.2)
wymowa:
IPA[kɔ̃nt], AS[kõnt], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) geom. część płaszczyzny ograniczona dwiema półprostymi o wspólnym początku
(1.2) przestrzeń w okolicy styku dwóch prostopadłych ścian
(1.3) przen. mieszkanie
(1.4) przen. punkt widzenia, aspekt
(1.5) geom. pot. miara kąta (1.1)
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Kąt utworzony przez dwie półproste.
(1.2) W kącie pokoju stał mały stolik.
(1.3) Chciałabym wreszcie mieć swój własny kąt.
(1.4) Sprawdziliśmy wszystkie urządzenia pod kątem bezpieczeństwa.
(1.5) Jaki jest kąt między bokami kwadratu?
składnia:
kolokacje:
(1.1,5) kąt ostry / kąt prosty / kąt rozwarty • kąt przyległy / przeciwległy • kąt wpisany / opisany • kąt wewnętrzny / zewnętrzny
(1.2) kąt pokoju / salistać w kącie • ciemny kąt
(1.3) własny kąt
(1.4) kąt widzeniapod kątem
(1.5) kąt padania / nachylenia
synonimy:
(1.2) róg, narożnik
(1.4) punkt widzenia
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kątownik mrz
zdrobn. kącik mrz, kąteczek mrz, kątek mrz
przym. kątowy, kątecki
związki frazeologiczne:
cztery kąty, a piec piątybiegać z kąta w kątco się mówi w kącie, wiedzą na całym horyzonciesiedź w kącie, a znajdą cię
etymologia:
prasł. *kǫtъ[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kąt” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.