zwyczaj

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zwyczaj (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈzvɨʧ̑aj], AS[zvyčai ̯] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) sposób zachowywania się lub czynności wykonywane w określonych sytuacjach według pewnego wzoru określonego przez kulturę
(1.2) indywidualny sposób zachowywania się lub czynności wykonywane w określonych sytuacjach, charakterystyczne dla danej osoby
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Zwyczajem bożonarodzeniowym jest dekoracja choinek.
(1.2) Moim zwyczajem jest pić rano samą kawę, bez śniadania.
składnia:
kolokacje:
(1.1) zwyczaj językowy
(1.2) dobry zwyczaj
synonimy:
(1.1) tradycja, obyczaj
(1.2) przyzwyczajenie, nawyk
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zwyczajność ż, zwyczajowość ż, zwyczajowiec mos, przyzwyczajenie n
przym. zwyczajowy, zwyczajny, przyzwyczajony
czas. przyzwyczajać się ndk., zwyknąć ndk. dk., przyzwyczaić dk., odzwyczaić dk.
przysł. zwyczajowo, zwyczajnie, zwyczajowie, zazwyczaj
związki frazeologiczne:
wchodzić w zwyczajhołdować zwyczajomstarym zwyczajemutarty zwyczaj
(1.1-2) mieć w zwyczaju
(1.2) nabierać zwyczaju
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: