uznanie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

uznanie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[uˈznãɲɛ], AS[uznãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-ni… ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) szacunek, poważanie, podziw
(1.2) przyjęcie za prawdę
(1.3) ocena, wyczucie
(1.4) rzecz. odczas. od uznać
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Decyzja o powrocie spotkała się z uznaniem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) okrzyk uznania[1]
(1.1-2) spotkać się z uznaniem[1]
(1.3) według czyjegoś uznania[2]
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. uznawać
rzecz. znawstwo n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Stanisław Walewski, Langenscheidt Taschenwörterbuch : Polnisch-Deutsch, Deutsch-Polnisch, Langenscheidt KG, Berlin [etc.] 2002, ISBN 3-468-96100-6.
  2. 2,0 2,1 Słownik polsko-angielski PWN Oxford = Polish-English dictionary, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 83-01-14312-6.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Józef Zarek, Słownik czesko-polski, polsko-czeski Józef Zarek., Ex Libris - Galeria Polskiej Książki, Warszawa 2008, ISBN 83-87071-12-9.
  4. Andrzej Bogusławski, Mały słownik rosyjsko-polski polsko-rosyjski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973.