vetus
vetus (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) o człowieku stary, sędziwy, w podeszłym wieku[1][2]
- (1.2) o przyjacielu stary, dawny[2]
- (1.3) o rzeczy stary, długo istniejący[2]
- (1.4) dawny, niedzisiejszy[1][2]
- (1.5) ówczesny[1]
- (1.6) doświadczony, wypróbowany[1]
- odmiana:
- (1.1) vetus, veteris (deklinacja III)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik vetus veterēs veteria dopełniacz veteris veterium celownik veterī veteribus biernik veterem vetus veterēs veteria ablatyw veterī veteribus wołacz vetus veterēs veteria stopień wyższy vetustior (deklinacja III) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik vetustior vetustius vetustiōrēs vetustiōra dopełniacz vetustiōris vetustiōrum celownik vetustiōrī vetustiōribus biernik vetustiōrem vetustius vetustiōrēs vetustiōra ablatyw vetustiōre vetustiōribus wołacz vetustior vetustius vetustiōrēs vetustiōra stopień najwyższy veterrimus (deklinacja I-II) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik veterrimus veterrima veterrimum veterrimī veterrimae veterrima dopełniacz veterrimī veterrimae veterrimī veterrimōrum veterrimārum veterrimōrum celownik veterrimō veterrimae veterrimō veterrimīs biernik veterrimum veterrimam veterrimum veterrimōs veterrimās veterrima ablatyw veterrimō veterrimā veterrimō veterrimīs wołacz veterrime veterrima veterrimum veterrimī veterrimae veterrima
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) senex
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Hasło „vetus” w: Słownik łacińsko-polski, wyd. dziesiąte, opr. Kazimierz Kumaniecki, według słownika Hermana Mengego i Henryka Kopii, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1977, s. 534.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Hasło „vetus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 646.