Wikisłownikarz:Joystick/brudnopis/gramatyka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Rzeczowniki[edytuj]

Przypadki[edytuj]

nazwa skrót pytania pomocnicze pol. nazwa pol. pytania pol. odpowiednik
נאָמינאַטיוו (nominatiw) נאָמ ווער?‏ (wer?)
וואָס?‏ (wos?)
nominatiw kto?
co?
mianownik
פּאָסעסיוו (posesiw) פּאָס וועמענס/וועמעס?‏ (wemens/wemes?) posesiw czyj? dopełniacz 1
דאַטיוו (datiw) ד וועמען?‏ (wemen?)

מיט וועמען?‏ (mit wemen?)
מיט וואָס?‏ (mit wos?)
פֿון וואָס?‏ (fun wos?)
datiw komu?
czemu?
z kim?
z czym?
z czego?
celownik
narzędnik
miejscownik
אַקוזאַטיוו (akuzatiw) אַ וועמען?‏ (wemen?)
וואָס?‏ (wos?)
akuzatiw kogo?
co?
biernik

1 W odróżnieniu od genitivus, possessivus dotyczy tylko własności, nie cech.

Odmiana[edytuj]

Posesiw[edytuj]

W coraz rzadziej używanym posesiwie (dopełniaczu) dodaje się końcówkę ס. Forma ta, choć jest częścią języka literackiego, w mowie potocznej jest jednak wypierana przez konstrukcję: פֿון + nominatiw (mianownik).

Odmiana na przykładzie nazwisk:

  • lp נאָמ אַבֿרהם, פּאָס אַבֿרהמס, ד אַבֿרהם, אַ אַבֿרהם ‖ lm אַבֿרהמען - (Awrom / Abracham)
  • lp נאָמ גאָלדבערג, פּאָס גאָלדבערגס, ד גאָלדבערג, אַ גאָלדבערג ‖ lm גאָלדבערגן - (Goldberg)
  • lp נאָמ טאַוב, פּאָס טאַובס, ד טאַוב, אַ טאַוב ‖ lm טאַובן - (Taub)

Jeśli rzeczownik kończy się na זש ,דז ,ז ,טש ,ש ,ץ ,ס lub דזש to w posesiwie otrzymuje końcówkę עס.

Jeśli zaś kończy się na ס a ostatnia sylaba jest akcentowana, wtedy nie dostaje dodatkowej końcówki a tylko znak apostrofu np.:

Reszta przypadków[edytuj]

Poza końcówką w posesiwie zasadniczo rzeczowniki w jidysz są nieodmienne. Pozostałej, szczątkowej odmianie podlega wyjątkowo kilka rzeczowników, określających głównie najbliższych członków rodziny. Takie rzeczowniki otrzymują w datiwie (celowniku) i akuzatiwie (bierniku) końcówkę ן, jeśli zaś, kończą się na ם ,ן, sylabiczne ל, akcentowaną samogłoskę lub dyftong to otrzymują końcówkę ען. Przy czym dla rodzaju żeńskiego, w akuzatiwie, końcówka ta jest opcjonalna.

Przykładowo są to:


Opcjonalnie odmieniać można:

Zdrobnienia[edytuj]

Podobnie jak w językach słowiańskich w jidysz istnieje możliwość utworzenia więcej niż jednej formy i więcej niż jednego stopnia zdrobnienia. Najczęściej stopień pierwszy tworzy się przez dodanie końcówki ל, drugi zaś przez dodanie końcówki עלע. Liczbę mnogą tworzy się w takim przypadku odpowiednio przez dodanie końcówki עך lub ך. Często też w formach zdrobniałych występuje zmiana samogłoski w rdzeniu. W niektórych przypadkach zdrobnienia posiadają inne znaczenie niż forma podstawowa np. לעמפּל - לאָמפּ czy טעפּל - טאָפּ. Zdrobnienia zawsze są rodzaju nijakiego.

Nieograniczone możliwości tworzenia zdrobnień dają zwłaszcza imiona. Na przykład hebr. אבֿרהם (Abram) / jid. אַבראַם (Awrom) spotykany jest w literaturze w następujących formach;

Rodzajniki[edytuj]

W jidysz rozróżniamy rodzajniki określone i nieokreślone

Rodzajnik określony[edytuj]

Odmiana rodzajnika określonego[edytuj]

Rodzajniki określone דער, די, דאָס, również kiedy pełnią funkcje zaimków wskazujących, odmieniają się według:

m ż n lm
נאָמינאַטיוו (nominatiw) דער (der) די (di) דאָס (dos) די (di)
פּאָסעסיוו (posesiw) דעם (dem) דער (der) דעם (dem) די (di)
דאַטיוו (datiw) דעם (dem) דער (der) דעם (dem) די (di)
אַקוזאַטיוו (akuzatiw) דעם (dem) די (di) דאָס (dos) די (di)

Zrosty rodzajnika דעם[edytuj]

Jeśli rodzajnik דעם (czyli דער lub דאָס w datiwie) występuje zaraz po przyimku może tworzyć zrost:

Rodzajnik nieokreślony[edytuj]

Rodzajnik nieokreślony przyjmuje postać אַ jeśli stosowany jest przed słowami nie zaczynającymi się od samogłosek: א, אַ, אָ, ע. W innych przypadkach, dla ułatwienia wymowy, przyjmuje postać אַן.


Zaimki[edytuj]

Odmiana zaimków osobowych[edytuj]

lp lm
1 os. 2 os. 3 os. 1 os. 2 os. 3 os.
m ż n
נאָמינאַטיוו (nominatiw) איך (ich) דו (du) ער (er) זי (zi) עס (es) מיר (mir) איר (ir) זיי (zej)
פּאָסעסיוו (posesiw) מײַן (majn) דײַן (dajn) זײַן (zajn) איר (ir) זײַן (zajn) אונדזער (undzer) אײַער (ajer) זייער (zejer)
דאַטיוו (datiw) מיר (mir) דיר (dir) אים (im) איר (ir) אים (im) אונדז (undz) אײַך (ajch) זיי (zej)
אַקוזאַטיוו (akuzatiw) מיך (mich) דיך (dich) אים (im) זי (zi) עס (es) אונדז (undz) אײַך (ajch) זיי (zej)
polskie odpowiedniki dla szybszego porównania
lp lm
1 os. 2 os. 3 os. 1 os. 2 os. 3 os.
m ż n
nominatiw ja ty on ona ono my wy oni
posesiw mój twój jego jej jego nasz wasz ich
datiw mnie, sobie tobie jemu jej jemu nam wam im
akuzatiw mnie, siebie ciebie go, jego go, jego nas was ich

Posesiw zaimków osobowych tworzy zaimki dzierżawcze.

Zaimki pytajne[edytuj]

Poniżej, w tabelce, znajdują sie najczęściej używane zaimki pytajne. Niektóre z nich mogą też pełnić rolę spójników bądź partykuł.

yi pl
וווּ? gdzie?
וווּהין? dokąd?
וואָס? co?
וואָסער? jaki?
ווי? jak?
וויפֿל? ile?
וועגן וואָס? o czym?
ווער? kto?
וועמען? kogo?, komu?
וועמענס/וועמעס? czyj?
ווען? kiedy?
מיט וועמען? z kim?
מיט וואָס? z czym?
פֿון וואָס? z czego?
פֿאַר וואָס? dlaczego?
פֿאַר וועמען? dla kogo?
צוליב וואָס? z jakiego powodu?
צי? czy?


Przymiotniki[edytuj]

Odmiana przymiotników[edytuj]

m ż n lm
z rodz. określonym z rodz. nieokreślonym
נאָמינאַטיוו (nominatiw) ער~ ע~ ע~ ע~
פּאָסעסיוו (posesiw) ן, ~ען, ~עם~ ער~ ן, ~ען, ~עם~ 1 ע~
דאַטיוו (datiw) ן, ~ען, ~עם~ ער~ ן, ~ען, ~עם~ 1 ע~
אַקוזאַטיוו (akuzatiw) ן, ~ען, ~עם~ ע~ ע~ ע~

1 Opcjonalnie jak w konstrukcji z rodzajnikiem określonym. Np.:

Stopniowanie przymiotników[edytuj]


Czasowniki[edytuj]

Odmiana regularna[edytuj]

W odmianie regularnej do tematu, powstałego przez odjęcie końcówki bezokolicznika ן lub ען, dodaje się końcówkę według tabeli.

lp lm
1 os. 2 os. 3 os. 1 os. 2 os. 3 os.
- סט~ ט~ ן~ lub ען~ 1 ט~ ן~ lub ען~ 1

1 Jak w bezokoliczniku.

Jeśli temat kończy się na ט, w 3 os. liczby pojedyńczej nie dodaje się dodatkowego ט, np: ער אַרבעט. Jeśli zaś, kończy się na ד dodaje się ט lecz powstałą w ten sposób zbitke wymawia się jako t, np. ער רעדט (er ret).

zobacz też: Wikipedysta:Joystick/brudnopis/gramatyka/czasowniki Wikipedysta:Joystick/brudnopis/gramatyka/czasowniki/nieregularne

Czasowniki dokonane i niedokonane[edytuj]

W języku jidysz czasowniki są dokonane albo niedokonane. W wielu przypadkach dokonany odpowiednik czasownika niedokonanego tworzy się przez dodanie sufiksu lub prefiksu.

Przykładowo czasownik niedokonany גראָבן (kopać) w aspekcie dokonanym będzie miał postać אויסגראָבן (wykopać).