Europejczyk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Europejczyk (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˌɛwrɔˈpɛjʧ̑ɨk], AS[eu̯ropei ̯čyk], zjawiska fonetyczne: u → ł akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Europy
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Krzysztof Kolumb był pierwszym Europejczykiem, który dotarł do wybrzeży Ameryki.
(1.1) Można mieć zastrzeżenia wobec Europejczyka, który nicuje na piśmie kulturę kraju podporządkowanego i eksploatowanego przez jego rodaków[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) Albańczyk, Andorczyk, Austriak, Belg, Brytyjczyk, Białorusin, Bułgar, Chorwat, Cypryjczyk, Czarnogórzanin, Czech, Duńczyk, Estończyk, Fin, Francuz, Grek, Hiszpan, Holender, Irlandczyk, Islandczyk, Kazach, Litwin, Luksemburczyk, Łotysz, Macedończyk, Maltańczyk, Mołdawianin, Monakijczyk, Niemiec, Norweg, Polak, Portugalczyk, Rosjanin, Rumun, Sanmaryńczyk, Serb, Słowak, Słoweniec, Szwajcar, Szwed, Turek, Ukrainiec, Węgier, Włoch
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Europa ż, euro n, europ mrz
forma żeńska Europejka ż
czas. europeizować ndk., zeuropeizować dk.
przym. europejski
przysł. europejsko
tem. słow. eur-, euro-, europo-
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. Europa + -czyk
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Gaston Dorren, Babel. W dwadzieścia języków dookoła świata, 2019 (tłum. Anna Sak)