Benedykta

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Benedykta (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌbɛ̃nɛˈdɨkta], AS[bnedykta], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie; zob. też Benedykta w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: Benedykt
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Jeden z obrazów pani Benedykty wisi w miejskiej bibliotece.
(1.1) Podarujmy Benedykcie album o Tatrach.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pani Benedykta • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Benedykta • kobieta imieniem (o imieniu) Benedykta • święta / błogosławiona Benedykta • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Benedykta • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Benedykta • otrzymać / dostać / przybrać imię Benedykta • dzień imienin / imieniny Benedykty • na Benedyktę (o dniu)
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Benedykt mos
przym. pobenedyktyński
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. Benedicta
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
źródła: