Błogocice

Błogocice (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

(1.1) geogr. dzielnica Cieszyna; zob. też Błogocice (Cieszyn) w Wikipedii

(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w gminie Radziemice; zob. też Błogocice (województwo małopolskie) w Wikipedii

(1.3) geogr. przysiółek wsi Ścinawka Górna, w gminie Radków, w województwie dolnośląskim; zob. też Błogocice (Ścinawka Górna) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	Błogocice
dopełniacz	Błogocic
celownik	Błogocicom
biernik	Błogocice
narzędnik	Błogocicami
miejscownik	Błogocicach
wołacz	Błogocice

przykłady:

(1.1) Zatwierdzono plan dla terenów Błogocic.

(1.2) W Błogocicach przyszła na świat jej babka.

(1.3) Z domu w Błogocicach został nam tylko ten stary kredens.

składnia:

kolokacje:

(1.1-3) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Błogocicach • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Błogocic • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Błogocic • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Błogocic • mieszkaniec / mieszkanka Błogocic • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Błogocicach • pochodzić z Błogocic • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Błogocic

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. błogociczanin mos, błogociczanka ż

przym. błogocicki, błogocki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) Blahotice
• niemiecki: (1.1) Blogotzitz, Blogotitz

źródła: