Błogocice

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Błogocice (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

(1.1) geogr. dzielnica Cieszyna; zob. też Błogocice (Cieszyn) w Wikipedii
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w gminie Radziemice; zob. też Błogocice (województwo małopolskie) w Wikipedii
(1.3) geogr. przysiółek wsi Ścinawka Górna, w gminie Radków, w województwie dolnośląskim; zob. też Błogocice (województwo dolnośląskie) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-3) blp,
przykłady:
(1.1) Zatwierdzono plan dla terenów Błogocic.
(1.2) W Błogocicach przyszła na świat jej babka.
(1.3) Z domu w Błogocicach został nam tylko ten stary kredens.
składnia:
kolokacje:
(1.1-3) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Błogocicach • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Błogocic • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Błogocic • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Błogocic • mieszkaniec / mieszkanka Błogocic • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Błogocicach • pochodzić z Błogocic • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Błogocic
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) dzielnica
(1.2) wieś
(1.3) przysiółek
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. błogociczanin mos, błogociczanka ż
przym. błogocicki, błogocki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: