błogocki

błogocki (język polski)

błogocki (1.1) dwór

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) odnoszący się do Błogocic, związany z Błogocicami

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	błogocki		błogocka	błogockie	błogoccy	błogockie
dopełniacz	błogockiego		błogockiej	błogockiego	błogockich
celownik	błogockiemu		błogockiej	błogockiemu	błogockim
biernik	błogockiego	błogocki	błogocką	błogockie	błogockich	błogockie
narzędnik	błogockim		błogocką	błogockim	błogockimi
miejscownik	błogockim		błogockiej	błogockim	błogockich
wołacz	błogocki		błogocka	błogockie	błogoccy	błogockie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Obecnie błogocki dwór stanowi własność prywatną.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Błogocice nmos

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. Błogocice + -ski

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: