dzielnica

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dzielnica (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ʥ̑ɛlʲˈɲiʦ̑a], AS[ʒ́elʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wydzielona, zwyczajowo lub administracyjnie, część dużego miasta; zob. też dzielnica miasta w Wikipedii
(1.2) region, prowincja historyczna, geograficzna, etnograficzna, itp.
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) W tej dzielnicy każdy dom publiczny jest oznaczony czerwoną latarnią.
(1.1) Znała go cała dzielnica[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) dzielnica Warszawy / Krakowa / Poznania / … • dzielnica robotnicza / portowa / willowa
(1.2) dzielnica senioralna
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.1) miasto
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dzielnicowy mos, podział mrz, podzielenie n
czas. dzielić ndk., podzielić dk., wydzielać ndk., wydzielić dk.
przym. dzielnicowy, wewnątrzdzielnicowy
związki frazeologiczne:
dzielnica cudówczerwona dzielnicadzielnica uciechdzielnica czerwonych latarni
etymologia:
pol. dzielić + -nica
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mieszysław Maliński, Kuternoga