skończyć

skończyć (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈskɔ̃j̃n͇ʧ̑ɨʨ̑], AS: [skõĩ ̯ṇčyć], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk. ​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. kończyć)

(1.1) zakończyć czynność

(1.2) przerobić program, ukończyć kurs

(1.3) umrzeć

czasownik zwrotny dokonany skończyć się (ndk. kończyć się)

(2.1) zakończyć trwanie

(2.2) urwać się (o drodze, obszarze)

(2.3) zostać zużytym

(2.4) wyczerpać się twórczo

(2.5) dać jako wynik, spowodować, mieć konsekwencję

odmiana:

(1) koniugacja VIb

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		skończyć
czas przyszły prosty		skończę	skończysz	skończy	skończymy	skończycie	skończą
czas przeszły	m	skończyłem	skończyłeś	skończył	skończyliśmy	skończyliście	skończyli
	ż	skończyłam	skończyłaś	skończyła	skończyłyśmy	skończyłyście	skończyły
	n	skończyłom	skończyłoś	skończyło
tryb rozkazujący		niech skończę	skończ	niech skończy	skończmy	skończcie	niech skończą
pozostałe formy czas zaprzeszły m skończyłem był skończyłeś był skończył był skończyliśmy byli skończyliście byli skończyli byli ż skończyłam była skończyłaś była skończyła była skończyłyśmy były skończyłyście były skończyły były n skończyłom było skończyłoś było skończyło było forma bezosobowa czasu przeszłego skończono tryb przypuszczający m skończyłbym, byłbym skończył skończyłbyś, byłbyś skończył skończyłby, byłby skończył skończylibyśmy, bylibyśmy skończyli skończylibyście, bylibyście skończyli skończyliby, byliby skończyli ż skończyłabym, byłabym skończyła skończyłabyś, byłabyś skończyła skończyłaby, byłaby skończyła skończyłybyśmy, byłybyśmy skończyły skończyłybyście, byłybyście skończyły skończyłyby, byłyby skończyły n skończyłobym, byłobym skończyło skończyłobyś, byłobyś skończyło skończyłoby, byłoby skończyło imiesłów przymiotnikowy przeszły m skończony, nieskończony skończeni, nieskończeni ż skończona, nieskończona skończone, nieskończone n skończone, nieskończone imiesłów przysłówkowy uprzedni skończywszy rzeczownik odczasownikowy skończenie, nieskończenie

przykłady:

(1.1) — Proszę babci — zawołała — ja nigdy nie skończę kaftanika dla mojej lalki…

(1.2) Pochodził spod Tarnowa. Skończył teologię i polonistykę, chciał zostać księdzem.

(2.5) Wygłupy na jezdni skończyły się tragedią.

składnia:

(2.5) skończyć się + N.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. skończony

przysł. skończenie

rzecz. koniec mrz, skończenie n, końcówka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: kończyć

• białoruski: (1.1) скончыць, кончыць; (1.2) скончыць, кончыць; (2.1) скончыцца
• rosyjski: (1.1) зако́нчить; (1.2) зако́нчить, око́нчить; (1.3) ко́нчить; (2.1) зако́нчиться; (2.2) ко́нчиться, оборва́ться, прерва́ться; (2.3) ко́нчиться, зако́нчиться, исчерпа́ться; (2.4) исчерпа́ться; (2.5) око́нчиться
• ukraiński: (1.1) кінчи́ти, закі́нчи́ти
• wilamowski: (1.1) enda

źródła: