szkaradnik

szkaradnik (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. brzydki i podły mężczyzna

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szkaradnik	szkaradnicy
dopełniacz	szkaradnika	szkaradników
celownik	szkaradnikowi	szkaradnikom
biernik	szkaradnika	szkaradników
narzędnik	szkaradnikiem	szkaradnikami
miejscownik	szkaradniku	szkaradnikach
wołacz	szkaradniku	szkaradnicy
depr. M. i W. lm: (te) szkaradniki

przykłady:

(1.1) W końcu dozorca znalazł sposób na tych szkaradników sikających w bramie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) podlec, potwór

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zeszkaradnienie n, szkarada ż, szkaradnica ż, szkaradnienie n, szkaradność ż, Szkaradowo n, szkaradstwo n, szkaradziejstwo n, szkaradzieństwo n, szkaradztwo n

czas. szkaradnieć ndk., zeszkaradnieć dk.

przym. szkaradny

przysł. szkaradnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. szkaradny + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: