powodować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

powodować (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌpɔvɔˈdɔvaʨ̑], AS[povodovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) być powodem czegoś, przyczyną
(1.2) przest. kierować kimś

czasownik zwrotny powodować się

(2.1) książk. kierować się czymś w podejmowaniu decyzji, w swoim postępowaniu
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Pijany kierowca często powodował wypadki.
(1.2) Dowódcą rzadko powoduje dbałość o swoich podwładnych.
(2.1) Kupując dom, powodował się dawnymi sentymentami.
składnia:
(1.1) powodować + B.
(1.2) powodować + N.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) sprawiać, wywoływać, rodzić, prowokować, wzniecać
(1.1) wpływać
antonimy:
(1.1) przeciwdziałać, zapobiegać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
aspekt dokonany spowodować
rzecz. powodowanie n, powód m
przym. powodowany
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: