postkoitalny
postkoitalny (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌpɔstkɔjiˈtalnɨ], AS: [postkoi ̯italny], zjawiska fonetyczne: epenteza i ̯ • akc. pob.
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) po stosunku seksualnym
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik postkoitalny postkoitalna postkoitalne postkoitalni postkoitalne dopełniacz postkoitalnego postkoitalnej postkoitalnego postkoitalnych celownik postkoitalnemu postkoitalnej postkoitalnemu postkoitalnym biernik postkoitalnego postkoitalny postkoitalną postkoitalne postkoitalnych postkoitalne narzędnik postkoitalnym postkoitalną postkoitalnym postkoitalnymi miejscownik postkoitalnym postkoitalnej postkoitalnym postkoitalnych wołacz postkoitalny postkoitalna postkoitalne postkoitalni postkoitalne nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) Szczególnym przykładem tej autentycznej kobiecej jouissance jest w powieści Madame Riccoboni słynny list postkoitalny, wyznanie miłości tuż po akcie, złożone sobie jednocześnie przez obydwoje kochanków[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) poscoital
- nowogrecki: (1.1) μετασυνουσιακός
- źródła:
- ↑ „Krytyka polityczna”, wyd. 16-18, s. 133