bonifraterka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bonifraterka (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. zakonnica z żeńskiej gałęzi zakonu założonego przez św. Jana Bożego
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) bonifraterką interesowały się niemieckie władze okupacyjne.
składnia:
kolokacje:
(1.1) klasztor / kościół / szpital Bonifraterek[1]
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zakonnica, osoba konsekrowana
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
forma męska bonifrater m
przym. bonifraterski
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. bonifrater + -ka < łac. bonus + frater
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. W nazwach wielowyrazowych używamy wielkiej litery; zobacz też: Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 156.