beatyfikacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

beatyfikacja (język polski)[edytuj]

ceremonia beatyfikacji (1.1)
wymowa:
IPA: [ˌbɛatɨfʲiˈkaʦ̑ʲja], AS: [beatyfʹikacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. oficjalne uznanie przez Kościół katolicki lub Cerkiew zmarłej osoby za błogosławioną i zezwolenie na jej lokalny kult; zob. też beatyfikacja w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbeatyfikacjabeatyfikacje
dopełniaczbeatyfikacjibeatyfikacji / beatyfikacyj
celownikbeatyfikacjibeatyfikacjom
biernikbeatyfikacjębeatyfikacje
narzędnikbeatyfikacjąbeatyfikacjami
miejscownikbeatyfikacjibeatyfikacjach
wołaczbeatyfikacjobeatyfikacje
przykłady:
(1.1) Beatyfikację poprzedza proces beatyfikacyjny, w którym ustala się, czy dana osoba zasługuje na wyniesienie na ołtarze.
składnia:
(1.1) beatyfikacja + D.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wyniesienie na ołtarze
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. beatyfikowanie n, beatyfikant m, beatyfikantka ż, beatyfikator m, beatyfikatorka ż, Beata ż, Beat m
czas. beatyfikować ndk.
przym. beatyfikacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) p.łac. beatificatio → uszczęśliwienie, wyróżnienie < łac. beatificare < łac. beatus[1]
uwagi:
(1.1) por. kanonizacja
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło „beatyfikacja” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=beatyfikacja&oldid=8294559”