сполучення
сполучення (język ukraiński)[edytuj]
- transliteracja:
- spolučennâ
- wymowa:
- сполу́чення zobacz zasady wymowy ukraińskiej
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) połączenie (czynność)[1]
- (1.2) połączenie, łączność, komunikacja[1]
- (1.3) rzad. substancja, w której atomy jednego lub różnych pierwiastków są połączone pewnym rodzajem wiązania chemicznego[2]
- odmiana:
- (1.1-1.3) [3]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik сполу́чення сполу́чення dopełniacz сполу́чення сполу́чень celownik сполу́ченню сполу́ченням biernik сполу́чення сполу́чення narzędnik сполу́ченням сполу́ченнями miejscownik на/у сполу́ченні, сполу́ченню на/у сполу́ченнях wołacz сполу́чення сполу́чення
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) залізни́чне сполу́чення → komunikacja kolejowa • пряме́ сполу́чення → połączenie bezpośrednie • парале́льне сполу́чення
- (1.3) реа́кція сполу́чення
- synonimy:
- (1.3) сполу́ка
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. сполучник m, сполу́ка ż
- czas. сполучи́ти, сполуча́ти, сполучи́тися, сполуча́тися
- przym. сполучниковий
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „сполу́чення” w: Słownik polsko-ukraiński ukraińsko-polski (wydanie piąte, poprawione i uzupełnione), Dom Wydawniczy „Czumacki Szlach”, Kijów 2012, ISBN 966-8272-16-1, s. 509.
- ↑
Hasło „сполучення” w: Словник UA - портал української мови та культури.
- ↑ Hasło „сполу́чення” w: Словники України online.
