bruk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bruk (język polski)[edytuj]

bruk (1.1)
bruk (1.1)
wymowa:
IPA[bruk], AS[bruk], ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) nawierzchnia ulicy lub drogi wyłożona kamieniem naturalnym lub kostką; zob. też bruk w Wikipedii
(1.2) geol. kamienista pokrywa skorupy ziemskiej wytworzona w warstwach o składzie mieszanym na skutek wypłukania drobniejszych składników osadu
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Latarnia przewróciła się i rozbiła się o bruk.
składnia:
kolokacje:
(1.2) bruk morenowy
synonimy:
(1.1) kocie łby
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. brukowiec mrz, brukarz mos, brukarstwo n, brukowanie n, wybrukowanie n, zabrukowanie n
czas. brukować ndk., wybrukować dk., zabrukować dk.
przym. brukowy, brukarski
związki frazeologiczne:
wyrzucić na brukeksmisja na brukznaleźć się na brukuobijać się po brukuo czymże dumać na paryskim bruku
etymologia:
(1.1) niem. Brücke[1] < śdn. bruggemost, ulica[2]
(1.2) od (1.1)
uwagi:
nie mylić z: druk
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bruk” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
  2. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 39.

bruk (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) użycie, zastosowanie
(1.2) zwyczaj
(1.3) uprawa (ziemi), gospodarowanie, prowadzenie (ogrodu)
(1.4) fabryka, zakład
(1.5) zaprawa murarska
odmiana:
ett bruk, bruket, bruk, bruken
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) bruksanvisning
(1.3) åkerbruk
synonimy:
(1.1) användning
(1.2) sed
(1.4) fabrik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. bruka
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: