Przejdź do zawartości

zwyczajny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zwyczajny (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[zvɨˈt͡ʃajnɨ], AS[zvyčai ̯ny] ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który niczym się nie wyróżnia, jest przeciętny, zwykły
(1.2) biol. typowy dla taksonu
(1.3) taki, który przez nazywającego jest typowym przykładem czegoś negatywnego
odmiana:
(1.1)
(1.2)
przykłady:
(1.1) To był kolejny zwyczajny dzień wstałem rano i jak zwykle poszedłem do pracy.
(1.3) Z Kazimierza to jest zwyczajny oszust, tyle ci powiem.
składnia:
kolokacje:
(1.2) edredon zwyczajnykasztanowiec zwyczajnykruk zwyczajnyczarnogłówka zwyczajnakawka zwyczajnapokrzywa zwyczajnapustułka zwyczajna
(1.3) zwyczajny oszust / szwindel
synonimy:
(1.1) zwykły, pospolity, normalny, prosty, przeciętny, typowy
(1.3) zwykły, pospolity, normalny, typowy
antonimy:
(1.1) nieprzeciętny, niesamowity, niezwyczajny, niezwykły, oryginalny, osobliwy, specjalny, wyjątkowy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zwyczaj mrz, zwyczajność ż, zwyczajowość ż
czas. zwyknąć dk., zwyczajnieć ndk.
przysł. zwyczajnie
związki frazeologiczne:
profesor zwyczajny
etymologia:
pol. zwyczaj + -ny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: