paznokieć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

paznokieć (język polski)[edytuj]

pazur i paznokieć (1.1)
płatek z brązowym paznokciem (1.2)
wymowa:
IPA[pazˈnɔcɛ̇ʨ̑], AS[paznoḱėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) anat. płaska rogowa osłona ostatniego członu palca małp i człowieka; zob. też paznokieć w Wikipedii
(1.2) bot. dolna, zwężona część płatka korony kwiatu zob. też paznokieć (botanika) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) W furii rozorała mu twarz paznokciami.
składnia:
kolokacje:
(1.1) obcinać / obgryzać / malować / piłować / mieć długie paznokcie • łożysko paznokcia
synonimy:
(1.1) żart. pazur; daw. paznogieć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. paznokietnik m, paznokciarz m, paznokciarka ż, paznokciarstwo n
zdrobn. paznokietek m
przym. paznokciowy, paznokciarski
związki frazeologiczne:
tyle, co brudu pod paznokciem
etymologia:
(1.1) st.pol. paznogieć (zakończenie nogi zwierzęcia) < st.pol. noga[1]
(1.2) od (1.1)
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała
tłumaczenia:
źródła: