Przejdź do zawartości

przeznaczenie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przeznaczenie (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌpʃɛznaˈt͡ʃɛ̃ɲɛ], AS[pšeznačńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.-ni…akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) cel, dla którego służy dana rzecz
(1.2) nieunikniona przyszłość; coś, co musi się stać
(1.3) rzecz. odczas. od przeznaczyć
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Stworzyłem urządzenie, którego przeznaczeniem jest pomoc osobom niesłyszącym.
(1.2) Wróżka wywróżyła mi, że moim przeznaczeniem jest zawód aktora i życie w bogactwie.
(1.3) Burmistrz zapowiedział przeznaczenie dużej kwoty na nowy stadion.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) los, fatum
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przeznaczony mos, przeznaczanie n, przeznaczona ż
czas. przeznaczać ndk., przeznaczyć dk.
przym. przeznaczony
związki frazeologiczne:
(1.1) miejsce przeznaczenia
(1.2) ślepe przeznaczeniewierzyć w przeznaczenie
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: