Przejdź do zawartości

promienieć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

promienieć (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[prɔ̃ˈmʲjɛ̇̃ɲɛ̇ʨ̑], AS[prõmʹi ̯ė̃ńėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.i → j 
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) wyrażać jakiś pozytywny stan swoim wyglądem, postawą
(1.2) świecić się, błyszczeć, odbijać światło
odmiana:
(1.1-2) koniugacja III
przykłady:
(1.1) Zaś poczciwe, niewinne oczy Szwejka dalej promieniały tkliwością i dobrocią, połączoną z wyrazem absolutnej równowagi ducha, jakby mówił, że wszystko jest w porządku i nic się nie stało, a jeśli się nawet stało, to i tak jest w porządku, że w ogóle coś się dzieje.[1]
składnia:
(1.1) promienieć + N. • promienieć z + D.
kolokacje:
(1.1) twarz / cera promienieje • promienieje z radości / zachwytu • promienieje zdrowiem / radością / zachwytem / ciepłem
(1.2) lód / śnieg promienieje • promienieje blaskiem / światłem
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. promień m, promienienie n, opromienianie n, opromienienie n, rozpromienianie n, rozpromienienie n
czas. opromieniać ndk., opromienić dk., rozpromieniać ndk., ropromienić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jarosłav Hašek, Przygody dobrego wojaka Szwejka, przeł. Paweł Hulka-Laskowski