niewinny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

niewinny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɲɛˈvʲĩnːɨ], AS[ńevʹĩ•ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.gemin. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który nie popełnił czegoś złego; taki, który nie ma winy
(1.2) taki, który nie zna zła, postępuje czysto, jest nieskalany
(1.3) taki, który nie ma poważnych konsekwencji
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Znowu zamęczyłeś jakieś niewinne stworzenie, byle tylko zadość uczynić ślepemu instynktowi[1].
(1.3) Kiedy Gabriela z czysto siostrzanej, niewinnej ciekawości spytała: - Kto mówi? - usłyszała w odpowiedzi: - O, przepraszam[2].
składnia:
kolokacje:
(1.2) niewinne dziecko
(1.3) niewinny żart • niewinna zabawa
synonimy:
(1.1-2) czysty, Bogu ducha winien
(1.2) bezgrzeszny, nieskalany, dziewiczy
(1.3) niegroźny
antonimy:
(1.1) winny
(1.2) zepsuty
(1.3) groźny
hiperonimy:
(1.3) bagatelny, nieszkodliwy
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. niewinność ż, niewiniątko n, uniewinnienie n, uniewinnianie n
czas. uniewinniać ndk., uniewinnić dk.
przysł. niewinnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Sławomir Mrożek, Teatr 3 (Lis aspirant 1978, Lis filozof 1977, Polowanie na lisa 1977, Serenada 1977, Garbus 1975, Emigranci 1974), 1974, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Małgorzata Musierowicz, Dziecko piątku, 1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.