błyszczeć
Wygląd
błyszczeć (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
czasownik nieprzechodni niedokonany
- (1.1) jaśnieć blaskiem
- (1.2) mieć zdolność odbijania światła
- (1.3) przen. książk. wywoływać zachwyt, robić wrażenie, olśniewać
- odmiana:
- (1.1-3) [1] koniugacja VIIb
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik błyszczeć czas teraźniejszy błyszczę błyszczysz błyszczy błyszczymy błyszczycie błyszczą czas przeszły m błyszczałem błyszczałeś błyszczał błyszczeliśmy błyszczeliście błyszczeli ż błyszczałam błyszczałaś błyszczała błyszczałyśmy błyszczałyście błyszczały n błyszczałom błyszczałoś błyszczało tryb rozkazujący niech błyszczę błyszcz niech błyszczy błyszczmy błyszczcie niech błyszczą pozostałe formy czas przyszły m będę błyszczał,
będę błyszczećbędziesz błyszczał,
będziesz błyszczećbędzie błyszczał,
będzie błyszczećbędziemy błyszczeli,
będziemy błyszczećbędziecie błyszczeli,
będziecie błyszczećbędą błyszczeli,
będą błyszczećż będę błyszczała,
będę błyszczećbędziesz błyszczała,
będziesz błyszczećbędzie błyszczała,
będzie błyszczećbędziemy błyszczały,
będziemy błyszczećbędziecie błyszczały,
będziecie błyszczećbędą błyszczały,
będą błyszczećn będę błyszczało,
będę błyszczećbędziesz błyszczało,
będziesz błyszczećbędzie błyszczało,
będzie błyszczećczas zaprzeszły m błyszczałem był błyszczałeś był błyszczał był błyszczeliśmy byli błyszczeliście byli błyszczeli byli ż błyszczałam była błyszczałaś była błyszczała była błyszczałyśmy były błyszczałyście były błyszczały były n błyszczałom było błyszczałoś było błyszczało było forma bezosobowa czasu przeszłego błyszczano tryb przypuszczający m błyszczałbym,
byłbym błyszczałbłyszczałbyś,
byłbyś błyszczałbłyszczałby,
byłby błyszczałbłyszczelibyśmy,
bylibyśmy błyszczelibłyszczelibyście,
bylibyście błyszczelibłyszczeliby,
byliby błyszczeliż błyszczałabym,
byłabym błyszczałabłyszczałabyś,
byłabyś błyszczałabłyszczałaby,
byłaby błyszczałabłyszczałybyśmy,
byłybyśmy błyszczałybłyszczałybyście,
byłybyście błyszczałybłyszczałyby,
byłyby błyszczałyn błyszczałobym,
byłobym błyszczałobłyszczałobyś,
byłobyś błyszczałobłyszczałoby,
byłoby błyszczałoimiesłów przymiotnikowy czynny m błyszczący, niebłyszczący ż błyszcząca, niebłyszcząca błyszczące, niebłyszczące n błyszczące, niebłyszczące imiesłów przysłówkowy współczesny błyszcząc, nie błyszcząc rzeczownik odczasownikowy błyszczenie, niebłyszczenie
- przykłady:
- (1.1) Gdy zapadła noc, widać było, jak po drugiej stronie jeziora błyszczą rozpalone niedawno ogniska.
- (1.2) Śnieg tak mocno błyszczał w słońcu, że oczy zaczęły nam łzawić.
- (1.2) Jej oczy błyszczały od łez.
- (1.3) Opowiadając o swoich niezliczonych, egzotycznych podróżach, zawsze błyszczał w towarzystwie.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) błyszczeć w słońcu • błyszczeć od czystości / rosy / łez
- (1.3) błyszczeć w towarzystwie • błyszczeć dowcipem / inteligencją
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. błyszcz m, błyszczenie n, błyszczka ż, błyszczyk m, nabłyszczacz m, błyskotka ż, błysk mrz, błyskawica ż
- czas. zabłyszczeć ndk., nabłyszczać ndk., nabłyszczyć dk.
- przym. błyszczący
- przysł. błyszcząco
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) nie mylić z: błyskać
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) shine
- arabski: (1.1) برق, زهر, سنا, لمع
- duński: (1.1) skinne; (1.2) skinne; (1.3) skinne
- esperanto: (1.1) brili
- francuski: (1.1) briller, luire
- jidysz: (1.2) גלאַנצן (glancn)
- kataloński: (1.1) lluir, refulgir
- niderlandzki: (1.1) schijnen, schitteren, blinken
- niemiecki: (1.1) glänzen; (1.2) glitzern, funkeln; (1.3) glänzen
- norweski (bokmål): (1.1) skinne
- norweski (nynorsk): (1.1) skinne
- pali: (1.1) ābhāti
- rosyjski: (1.1) блесте́ть; (1.2) блесте́ть, сверка́ть; (1.3) блеста́ть
- ukraiński: (1.1) блища́ти, вибли́скувати
- wilamowski: (1.1) fynkeln
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.