ciepło

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ciepło (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʨ̑ɛpwɔ], ASepu̯o], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) fiz. sposób przekazywania energii chaotycznego ruchu cząsteczek; zob. też ciepło w Wikipedii
(1.2) fiz. ilość energii przekazywanej w ten sposób
(1.3) uczucie wywołane przez dopływ do skóry ciepła (1.1) w umiarkowanej ilości
(1.4) przen. uczucie serdeczności
(1.5) daw. środ. polit. dynamit[1]

przysłówek sposobu

(2.1) przen. w sposób serdeczny, przyjazny, otwarty, uprzejmy
(2.2) powodując wzrost lub przynajmniej utrzymanie temperatury
odmiana:
(1.1) blm
(2.1) st. wyższy cieplej; st. najwyższy najcieplej
przykłady:
(1.1) Nie należy mylić ciepła z temperaturą. Ciepło tak się ma do temperatury, jak przepływ rzeki do wysokości nad poziomem morza.
składnia:
kolokacje:
(2.1) ciepło kogoś pozdrawiać, ciepło witać
(2.2) ubrać (się) ciepło
synonimy:
antonimy:
(1.3-4, 2.1-2) zimno
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ciepłownia ż, ciepłota ż, cieplarnia ż, ciepłość ż
przym. ciepły, cieplny, ciepławy
związki frazeologiczne:
przysłowia: chmury w lutym ku północy to są ciepła prorocyjeżeli ciepło w dzień świętego Piotra, to zima do Wielkiejnocy potrwapowiadają ludzie, że ciepło w brudzie
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.5) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dynamit
źródła:
  1. Mieczysław Karaś, Kilka uwag o polskiej gwarze partyjnej przed pierwszą wojną światową, „Język Polski” nr 1/1951, s. 20.