pragnienie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pragnienie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[praˈɟɲɛ̇̃ɲɛ], AS[praǵńė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.-ni… ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) fizj. jedna z najbardziej podstawowych potrzeb biologicznych człowieka i zwierząt przejawiająca się w popędzie ku pobraniu odpowiedniej ilości wody do organizmu; zob. też pragnienie (fizjologia) w Wikipedii
(1.2) przen. chęć realizacji, zrobienia czegoś; dążenie do czegoś; życzenie, ambicja
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Pielgrzymi zmarli z pragnienia na pustyni.
składnia:
kolokacje:
(1.1) ugasić pragnienie
(1.1-2) mieć / zaspokoić pragnienie
(1.2) spełnić / wzbudzać pragnienie
synonimy:
(1.1) reg. śl. żyżyń
(1.2) głód, ochota, pokusa, pożądanie, żądza
antonimy:
(1.1) łaknienie
hiperonimy:
(1.2) chęć
hiponimy:
(1.2) ambicja, marzenie, oczekiwanie, potrzeba, tęsknota, życzenie
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. pragnąć ndk., zapragnąć dk.
przym. spragniony
związki frazeologiczne:
ugasić pragnienie
etymologia:
uwagi:
(1.1) Zwykle w lp[1]
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pragnienie” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.