plante

plante (język duński)

plante (1.1)

wymowa:

Dania: [ˈplandə]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) bot. roślina

czasownik przechodni

(2.1) zasadzić (roślinę (1.1))

(2.2) podłożyć (coś komuś, w złych zamiarach)

odmiana:

(1.1) en plante, planten, planter, planterne

(2) at plante, planter, plantede, (have) plantet

przykłady:

(1.1) En orden er en betegnelse for en gruppe indenfor plante- og dyreriget. → Rząd to określenie grupy w królestwie roślin i zwierząt.

(1.1) De såede planter udviklede sig ikke. → Zasiane rośliny nie rozwinęły się.

(1.1) Løg er en plante som ofte bliver brugt i madlavning. → Cebula jest rośliną często używaną przy przyrządzaniu pożywienia.

składnia:

kolokacje:

(1.1) plantebaseret → roślinny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1) dolnoniem. plante < łac. planta

(2) dolnoniem. planten < łac. plantare

uwagi:

źródła:

plante (język francuski)

plante (1.1)

wymowa:

(1.1) IPA: /plɑ̃t/ ​

​ ​ ​ ​ ​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) roślina

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. planter

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Francuski - Podstawowe rzeczowniki

źródła:

plante (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [ˈplan̩.te]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) protest, bunt

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 1. os. lp (yo) czasu teraźniejszego (presente) trybu łączącego (subjuntivo) od plantar

(2.2) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu teraźniejszego (presente) trybu łączącego (subjuntivo) od plantar

(2.3) 3. os. lp (usted) trybu rozkazującego (imperativo) od plantar

odmiana:

(1.1) lm plantes

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) (Argentyna i Urugwaj) planteo

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. plantarse

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1) hiszp. plantarse

uwagi:

źródła:

plante (język norweski (bokmål))

plante (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(1.1) roślina

czasownik

(2.1) sadzić

odmiana:

(1.1) en plante, planten, planter, plantene lub ei plante, planta, planter, plantene

(2.1) å plante, planter, plantet, plantet lub å plante, planter, planta, planta

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: