marność
Wygląd
marność (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) bycie ulotnym, nietrwałym, bezcelowym, bez wartości
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik marność marności dopełniacz marności marności celownik marności marnościom biernik marność marności narzędnik marnością marnościami miejscownik marności marnościach wołacz marności marności
- przykłady:
- (1.1) W niczym więc człowiek nie przewyższa zwierząt, bo wszystko jest marnością. Wszystko idzie na jedno miejsce: powstało wszystko z prochu i wszystko do prochu znów wraca[1].
- (1.1) Pustelnik dniami i nocami rozmyślał nad marnością dóbr doczesnych.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. marnowanie n, zmarnowanie n, marnacja ż
- czas. marnieć, marnować ndk., zmarnować dk.
- przym. marny
- przysł. marnie
- związki frazeologiczne:
- marność nad marnościami i wszystko marność
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) vanity
- bułgarski: (1.1) суета ż
- esperanto: (1.1) vanteco
- francuski: (1.1) vanité ż
- hiszpański: (1.1) vanidad ż
- interlingua: (1.1) vanitate
- jidysz: (1.1) הבֿל m (hewl)
- łaciński: (1.1) vanitas ż
- włoski: (1.1) vanità ż, nullità ż
- źródła:
- ↑ Księga Koheleta 3,19-20, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Konrad Marklowski).