marnować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

marnować (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[marˈnɔvaʨ̑], AS[marnovać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zmarnować)

(1.1) wykorzystywać w sposób, który nie przynosi korzyści

czasownik zwrotny niedokonany marnować się (dk. zmarnować się)

(2.1) wykorzystywać małą część swoich możliwości
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Nie marnuj czasu na oglądanie telewizji!
składnia:
(1.1) marnować B.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) marnotrawić, trwonić
antonimy:
(1.1) oszczędzać; spożytkowywać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. marny
czas. zmarnować dk., marnieć ndk.
rzecz. marnacja ż, zmarnowanie n, marnowanie n, marnotrawstwo n, marność ż
przysł. marnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: