doczesny
doczesny (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) przemijający, związany z życiem ziemskim, bez większego znaczenia w perspektywie wiecznego życia[1]
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik doczesny doczesna doczesne docześni doczesne dopełniacz doczesnego doczesnej doczesnego doczesnych celownik doczesnemu doczesnej doczesnemu doczesnym biernik doczesnego doczesny doczesną doczesne doczesnych doczesne narzędnik doczesnym doczesną doczesnym doczesnymi miejscownik doczesnym doczesnej doczesnym doczesnych wołacz doczesny doczesna doczesne docześni doczesne
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) przemijający, ziemski
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. doczesność
- przysł. docześnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) mundane, temporal, terrestrial, worldly
- arabski: (1.1) زمني
- chorwacki: (1.1) zemaljski
- kaszubski: (1.1) doczasny, czasny, czasowny, mijny
- łotewski: (1.1) pasaulīgs
- rosyjski: (1.1) земной, мирской, тленный, бренный
- słowacki: (1.1) pozemský
- źródła: