kraina

kraina (język polski)

wymowa:

IPA: [kraˈ^jĩna], AS: [kra^i ̯ĩna], zjawiska fonetyczne: nazal.• epenteza i ̯  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) obszar wydzielony ze względu na jakąś cechę, np. wspólną historię, cechy środowiska, itp.; zob. też kraina w Wikipedii

(1.2) przen. sfera czyichś doznań, uczuć, myśli

(1.3) przen. miejsce, często wymyślone, związane z jakimiś postaciami, wspomnieniami itp.

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kraina	krainy
dopełniacz	krainy	krain
celownik	krainie	krainom
biernik	krainę	krainy
narzędnik	krainą	krainami
miejscownik	krainie	krainach
wołacz	kraino	krainy

przykłady:

(1.1) Teraz wjeżdżamy do kolejnej krainy historycznej – proszę zwrócić uwagę na charakterystyczny styl architektury ludowej.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kraina geograficzna / historyczna / zoogeograficzna

synonimy:

(1.1) region, obszar

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ukrainizacja ż

związki frazeologiczne:

kraina mlekiem i miodem płynąca

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) land
• esperanto: (1.1) lando
• hawajski: (1.1) honua
• łaciński: (1.1) terra ż
• niemiecki: (1.1) Land n; (1.2) Land n, Reich n; (1.3) Land n, Reich n
• nowogrecki: (1.1) χώρα ż
• włoski: (1.1) terra ż, regione ż

źródła: