paralipomena
paralipomena (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
- (1.1) książk. liter. teksty stanowiące późniejsze dodatki do tekstu głownego; zob. też paralipomena w Wikipedii
- (1.2) bibl. starotestamentowe Księgi Kronik; zob. też 1 Księga Kronik w Wikipedii; zob. też 2 Księga Kronik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2) blp,
przypadek liczba mnoga mianownik paralipomena dopełniacz paralipomenów celownik paralipomenom biernik paralipomena narzędnik paralipomenami miejscownik paralipomenach wołacz paralipomena
- przykłady:
- (1.1) Nie przekreślił ani jednego słowa z tego, co był przedtem napisał […]; przeciwnie nawet, w wydanych pod sam koniec życia paralipomenach poematu Batrachomyomachia wyszydza w wierszach smutną zaprawionych ironią, patryotyczne złudzenia, którym sam chwilowo a mimo woli ulegał[1].
- (1.2) Niewiadomy jest autor Paralipomenów; żydzi, którzy nazywają tę księgę »słowa dnia« przypisują Ezdraszowi jéj ułożenie, po powrocie z niewoli, za pomocą Zacharyasza, albo Aggeusza, którzy w owych czasach żyli[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. παραλειπόμενα (paraleipómena) → tych, które zostały pominięte, D. lm n imiesłowu biernego od gr. παραλείπω (paraleípō) → pomijam
- uwagi:
- W znaczeniu (1.2) często pisane wielką literą.
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) paralipomena lm
- francuski: (1.1) paralipomènes m lm; (1.2) Paralipomènes m lm
- hiszpański: (1.1) paralipómenos m lm
- nowogrecki: (1.1) παραλειπόμενα n lm; (1.2) Παραλειπομένων Βίβλος ż
- portugalski: (1.1) paralipómenos m lm, braz. port. paralipômenos m lm; (1.2) Paralipómenos m lm, braz. port. Paralipômenos m lm
- włoski: (1.1) paralipomeni m lm
- źródła:
- ↑ M. T. S., Pesymizm i jego poeci, „Niwa” t. 19, nr 156, Warszawa 1872.
- ↑ Augustin Calmet, Dykcyonarz Biblijny z ksiąg Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu zebrany, t. 3, tłum. Xiądz Tadeusz, wyd. Stanisław Gieszkowski, Kraków 1845.