wiernopoddańczość

wiernopoddańczość (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) postawa całkowitego poddania się władzy, szczególnie zaborczej

(1.2) całkowita lojalność, nawet za cenę utraty własnej godności

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wiernopoddańczość	wiernopoddańczości
dopełniacz	wiernopoddańczości	wiernopoddańczości
celownik	wiernopoddańczości	wiernopoddańczościom
biernik	wiernopoddańczość	wiernopoddańczości
narzędnik	wiernopoddańczością	wiernopoddańczościami
miejscownik	wiernopoddańczości	wiernopoddańczościach
wołacz	wiernopoddańczości	wiernopoddańczości

przykłady:

(1.2) Wszystkim rzucała się w oczy jego wiernopoddańczość w stosunku do dyrektora.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. wiernopoddańczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wiernopoddańczy + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: